Avondmaal & powerbank

Het Avondmaal versterkt het geloof, het hart, zo geloven we. Maar wordt je dan ook een sterkere gelovige? Werkt bidden dan bijvoorbeeld beter dan daarvoor? Behandeld Jakobus daarom het gebed nadat hij sprak over een versterkt hart?

Zondag vieren we het heilige avondmaal. Net als afgelopen zondag luisteren we in de verkondiging naar Jakobus 5. Hoewel ik in de voorbereidende exegese allereerst vooral bezig was met het woord 'uw hart versterken', heb ik uiteindelijk voor de verkondiging het accent gelegd op het geduld. Dat woord wordt met nadruk herhaald. (v.7, 8, 10) Waarom moeten we geduld hebben? Niet omdat we zouden moeten wachten tot ons hart wordt versterkt, maar omdat we wachten op de wederkomst van Jezus Christus. 'de komst van de Heere is nabij'(v.8), 'Zie de Rechter staat voor de deur.'(v.9).

Omdat het om het komen van de Heere gaat, kwam ik als titel uit bij het begrip Godsverlangen. Verlangen wij naar God? Dat mag een vraag zijn in het zelfonderzoek. En geloven we dat god naar ons verlangd? Met deze vraag verplaatst het zelfonderzoek zich in de juiste richting, namelijk in de richting van het willen en handelen van de Heere.

Voor de verkondiging in de dienst van de avondmaalsbediening moet een korte en kernachtige tekst centraal staan, omdat er maar maximaal 12 minuten beschikbaar is voor een preek. Ik richt me daarom in die dienst op het versterken van het hart. Kort en met enkele beelden wil ik daar het accent onderstrepen dat we van onszelf af moeten zien op Christus! en dat we dan versterking van Hém ontvangen (vergelijk 1 Thess.3:8). Die versterking gaat wel door en in het hart werken. Ons hart krijgt weer kracht uit de verzoening, waar haar kracht verloren was door besef van schuld tegenover God. Het is als met de verlamde man in Hand. 3. Petrus en Johannes kunnen hem geen goud of zilver geven, maar mogen wel de kracht van God uitdelen. Zijn verlamde, zwakke benen krijgen weer sterkte! Een mooi beeld las ik in een commentaar, waar stond: "de batterij van onze eigen kracht is snel leeg. Alleen wanneer we aan de stroombron van Zijn kracht blijven, kunnen we het volhouden". In krijg het plaatje voor me: het vieren van te avondmaal heeft iets van de verbinding met de powerbank. Je mag er opladen uit de overvloed van de kracht van de verzoening. Maarja, of je het avondmaal nu een powerbank mag noemen...? Misschien roept dat weer net te veel vervreemding op.

Graag zoek ik naaste de eenheid van de lezingen in de drie diensten rond het avondmaal ook naar eenheid in titels. Als titel kies ik voor morgendienst kies ik voor Godsgeschenk. Het verwijst naar de verwondering van wat we krijgen: het is een waar Godsgeschenk. En tegelijk is het werkelijk zo dat we ontvangen, omdat God ons schenkt!

In de avonddienst, waarin we na de voortzetting ook dankzeggen en nabetrachten, komt dan de derde titel aan de orde: Godsdienst.

Als Schriftwoord richt ik me op het slot van Jakobus 5 over het gebed. Er staan daar krachtige woorden. Meeste aandacht gaat vaak uit naar de vraagstukken rond ziekte en genezing die door gebed zou worden gewerkt. Ik wil de nadruk vooral leggen op 'gebed' opzichzelf. Jakobus spreekt over gebed bij de zieken (v.13-15). Verbindt ziekte echter daarna aan schuld belijden!(v.16). Het gaat in dit bidden dus niet zomaar om het claimen van gezondheid, maar om het herstel van de geloofsrelatie met de Heere. En dat herstel is Gods werk. Daar draagt geen gebed, zalf of andere menselijke inspanning ook maar iets aan bij. Wél zijn dit de middelen die de Heere aanwijst om dit herstel te 'begeleiden'.

Dat het om de kracht van de geloofsrelatie gaat, zie ik ook bij wat Jakobus vervolgens schrijft over Elia. Daar is gebed het verbindende element met het voorgaande, maar dan heeft het betrekking op droogte en regen, doodsheid en vruchtbaarheid. Het onderliggende kwaad is echter in die geschiedenis dat Achab en het volk de afgoden eren en God onteren.(1 Kon. 18). In de laatste twee verzen gaat het over waarheid/leven tegenover afgedwaald zijn/de dood. Hier is ook de relatie met de Heere aan de orde.

Ik geloof dat het hier allereerst gaat om de relatie. Als nabetrachting mag de levende en blijvende relatie met de Heere onze aandacht vragen. Het gebed, zo geloof ik, is daarin een kernhouding. (Zou je het kunnen vergelijken met het snoertje tussen je GSM en je powerbank?) Zie hoe de Heere Jezus juist door de gebeden ook versterking ontving in Zijn leven. Zo mogen wij de Heere dienen!

Nee, dan is het gebed geen automaat. Wat wij vragen, daar bediend de Heere ons mee. Maar het is wél krachtig om de relatie te onderhouden én kan werkzaam zijn om verstoorde of verbroken relaties te herstellen, te helen. Niet alleen bij onszelf, maar ook bij anderen. Het gebed van de rechtvaardige, het gelovig gebed heeft kracht! Kan en moet zo niet de kracht van het avondmaal ook vrachtbaar gemaakt worden in liefdedienst. Dat we in de gemeente met en voor elkaar bidden. Dat we ook voor vrienden, collega's, familieleden bidden. Bidden voor Israël, voor de volkeren, voor... 'Dat Uw Koninkrijk kome, en Uw wil worde gedaan.' Met kracht!