Geduld met een versterkt hart.

Hoe moeten we reageren op de berichten over nood in deze wereld? En hoe gaan we om met de nood, het lijden wat we zelf (aan den lijve) ervaren? Het raakt je hart. Wat is dan een begaanbare geestelijke weg? De houding van geduldig zijn en het hart versterken wordt ons voorgehouden in Jakobus 5 vers 8. Een versterkt hart als medicijn, met het oog op wederkomst.

Deze tekst kwam ter sprake in een pastorale ontmoeting en trof me met het oog op komende zondag. In het licht van het wereldgebeuren én met het oog op het naderende Heilig Avondmaal. Het Avondmaal houden we, zo zeggen we , tot versterking van het geloof en dat doen we tot aan de wederkomst (totdat Hij komt). Juist in Jakobus 5 wordt dat komen benoemd in verbinding met geduldig zijn en het hart versterken.

Ik denk dat voor het geloofsleven daarom het Avondmaal zo van betekenis is. Het versterkt ons besef van afhankelijkheid van de Heere én onze verwondering over het volbrachte heil in Jezus Christus. Het 'versterkende' effect van het Avondmaal geschiedt daar, waar we het brood en de wijn als teken van Christus heilswerk weer zien, mogen ontvangen. Mogen proeven. Om te gedenken waar het écht om te doen is in dit leven. Om Gods heil!

Te midden van de nood in deze wereld en in eigen leven, worden we opgeroepen geduldig te zijn. Nee, niet een passief en gelaten wachten op wat komen gaat. Het is een daad van geloofsvertrouwen. Het staat tegenover de houding van de mens dien zonder God en geloof leeft. Jakobus schrijft even daarvoor over de rijken 'U hebt schatten verzameld in de laatste dagen' (v.3), Ú hebt uw hart gevoed als op de dag van de slacht', namelijk 'U bent u aan weelde te buiten gegaan op de aarde en hebt uw eigen lusten gevolgd'.(v.5). Tegenover dit weelderige en lust-gerichte gedrag plaatst Jakobus de houding van geduldig zijn en het hart versterken. Geduldig wachten gaat dan op het overgeven van je leven in de handen van de Hemelse Vader die de tijden en de tijd in Zijn handen houd! Een geloofsoefening die aan het Avondmaal haar ritme houdt.

Tja, je hart versterken. Wat is dat dan. In de preekvoorbereiding richt ik me daar nog het meest op. Mij is wel duidelijk geworden hoe deze houding doorklinkt in het slot van heel wat Nieuwtestamentische brieven. Ook is het heel vaak verbonden met de verwachting van de (naderende) wederkomst. Het hart 'ziet' meer, wat het oog zomaar niet ziet. Het hart vindt haar kracht niet in wat het heeft, maar in wat zij weet. Een zo is een sterk hart van belang in het geloofsleven. Voor de 'strijd' in deze wereld is het nodig dat het hart een vastheid heeft, gefundeerd in Gods trouw. Laat de Heilige Geest ons hart ondersteunen, zoals de Heere Aäron en Hur de armen van Mozes laat ondersteunen in de strijd met Amalek (Ex. 17).

Met het oog op de week van voorbereiding heb ik een leesrooster gemaakt rond de kernpunten uit Jakobus 5:8.